Scott Joplin nam “Maple Leaf Rag”op in 1899 en Miles Davis “Bitches Brew” in 1969, exact 70 jaar zit ertussen. En als je dan ook nog in aanmerking neemt dat de jazz gedurende die periode door een hele serie van stijlveranderingen is gegaan, om er een paar te noemen: Ragtime, New Orleans, Chicago stijl, Dixieland, Swing, Bebop, Mainstream, Hard-Bop, Post Bop, Souljazz, Avant-garde, Free- jazz en Fusion, dan is het voor de hand liggend dat belangrijke artiesten over het hoofd zijn gezien door alle tumultueuze ontwikkelingen. Een goed voorbeeld hiervan is (behalve voor de echte jazz kenners) de fenomenale altsaxofonist Willie Smith (1910-1967). Tot de komst van Charlie Parker stond Smith gezien zijn grote talent op gelijke hoogte met altsaxofonisten als Johnny Hodges en Benny Carter die hem openlijk vereerden. Maar na de bebop revolutie in de jaren ’40 door Charlie Parker en Dizzy Gillespie raakte zijn virtuoze spel uit de mode.

Dit is pas de tweede keer dat er een compilatie cd van hem verschijnt, geen overbodige luxe dus deze dubbel cd. Met deze historische uitgave van de muziek van Willie Smith maken we een stap terug in de tijd, zoals de titel aangeeft beslaat het de periode van 1934 tot 1956. De eerste cd gaat van 1934 tot 1946 en de tweede natuurlijk van 1946 tot 1956. De muziek wordt uitgevoerd door verschillende orkesten, in deel 1 zijn dat achtereenvolgens Jimmie Lunceford & his Orchestra, Harry James & his Sextet, Opname van Jazz at the Philharmonic, Willie Smith & his Orchestra, Harry James & his Orch., Willie Smith & his Six, his Sextet en The Keynoters.

De opname van de Keynoters komt uit 1946, Nat King Cole speelt hier piano, onder de schuilnaam “Lord Calvert”. Ik kende Willie Smith eigenlijk alleen van de opnamen van de Jazz at the Philharmonic concerten georganiseerd door Norman Granz waarbij vaak muzikanten uit de swingtijd en de bebop samen speelden in jamsessies, hetgeen soms aanstekelijke muziek opleverde maar het uiteindelijke resultaat puur muzikaal niet echt bevredigend was, althans op de platen, live was het waarschijnlijk een feestje waar effect najagers als tenorsaxofonist Flip Phillips vaak het laatste woord hadden. Hetzelfde is hier het geval met de JATP opname uit 1945 waar alleen de solo van Willie wordt weergegeven, maar die staat dan ook als een huis. Leuk is het ook om “Ain’t she sweet” ooit gezongen door Ringo Starr, hier tegen te komen in de versie van Trummy Young & Trio, uiteraard klinkt dit beter. Alle muziek klinkt eigenlijk best o.k., gewend als ik inmiddels ben aan de muziek van heden ten dage.

Op deel 2 komen we Ivie Anderson & her All Stars tegen met o.a. Ivie Anderson (zang) en Charles Mingus op bas in “Airiness a la Nat”. En er zijn weer veel sessies met Harry James, zoals het bekende “Cotton Tail” van Duke Ellington, en Lionel Hampton & his Just Jazz All Stars met o.a. Slam Stewart op de contrabas en Barney Kessel op gitaar. Bijzonder leuk is ook “Not so bop blues” van Willie Smith & his Quintet met Dodo Marmarosa (pno), Barney Kessel (gtr), Red Callender (bs), Jo Jones (drs) en natuurlijk Willie Smith, zoals op alle eerder genoemde opnames op altsax. Ook Duke Ellington & his Orch. is aanwezig in de topbezetting met o.a. Cat Anderson, Juan Tizol en Paul Gonsalves en ook hier is Willie volop aanwezig .

“Coronation Hop” van Gene Krupa & his Sextet uit 1953 is ook een echte aanrader, in “Cool Blues”een improvisatie van Willie Smith en de band tijdens een concert in de Carnegie Hall,NY, in 1953 met de Jazz at the Philharmonic met sterren als Ben Webster, Roy Eldridge, Lester Young, Oscar Peterson en Herb Ellis de solo van Willie bewijst wederom wat een fantastische saxofonist hij was. Ik ben heel blij met dit overzicht van zijn oeuvre, het heeft ertoe geleid dat ik weer veel muziek uit die tijd ben gaan draaien, Count Basie. Benny Carter, Duke Elligton, Cab Calloway , Ella & Buddy Johnson Big Band en Harlan Leonard and his Rockets (aanrader) het staat gelukkig allemaal in de kast. Eigenlijk hoort dit in de kast van iedere jazzliefhebber te staan, rehabilitatie voor Willie Smith !

Jan van Leersum